لول میخورند

حول بی حوصلگی ام

مردم حریص و رنگ پریده

میان مردگان همی زیسته ام

که زنده بودن را از یاد برده ام

و زندگی را تلخ تلخ سر میکشم

از پس شب های پر از بی خوابی

دم و باز دمی رنگ گرفته از بی حوصلگی ،

بی دلخوشی پلک میزنم و سر میچرخانم

به سمت تمام سایه هایی که از کنارم در می شوند

در امتداد کوچه های مسخ شده د تاریکی

آری این منم

شب گرد شهری به کوچکی یک سلول انفرادی..

نظرات شما عزیزان:

آلييس

ساعت23:49---23 اسفند 1391

سلام الييي جون.خوبي.به منم سربزن:
aliiscalimero.loxblog.com

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: